Naar goed gebruik vierde Bisdom Den Bosch maandag 9 september de jaarlijkse kickoff voor het nieuwe pastorale jaar. Een plechtige Eucharistieviering met hoofdcelebrant Mgr. De Korte en als concelebranten o.a. Mgr. Mutsaerts en Mgr. Hurkmans. Na deze geestelijke versterking volgde lichamelijke versterking met een luxe barbecue-buffet in het Sint-Janscentrum.
Waarom wil een mens in deze tijd priester worden? Tja, dat zal dan toch wel roeping zijn, een levenslang getrokken zijn door het Goddelijk Mysterie. Ik ging vóór mijn Eerste Communie al op eigen initiatief naar de kerk. Later kwam bij vragen over beroepskeuze ‘werken in de kerk’ altijd wel naar boven; al vond ik het moeilijk om dat te zeggen. Ik liet mijn verlangen liever zien, als misdienaar, acoliet en lector in de plaatselijke Midden-Limburgse parochie, waar het voorbeeld van pastoor Jozef de Rooij, een teruggekeerde missionaris van Afrika, mij inspireerde. Hij gaf God een gezicht.
Vanuit die geest heb ik theologie gestudeerd in Nijmegen, Leuven en op het Sint-Janscentrum, ben ik monnik geweest in Echt en Doetinchem, leraar levensbeschouwing in Oss en Veghel, en heb ik gewerkt in het pastoraat van Berkel-Enschot en nu Wijchen. Hoe kan ik iets van God op aarde zichtbaar maken? Door te leven in alle eenvoud, zodat Hij de ruimte heeft om in ons te werken. Door te werken in harmonie, zodat Hij daarin spreekt. Door te vertellen hoe God met mensen omgaat, zodat zijn onmetelijke goedheid bekend wordt. God wil iedereen -wie je ook bent of wat je ook denkt- tot zich trekken. Hij omhelst ons met duizend armen.
Dat hoop ik ook als priester van het bisdom Den Bosch te laten zien. In al mijn beperktheid, moet ik daarbij zeggen. Ik ben ook maar een mens, met mijn van God gegeven charisma’s en talenten enerzijds, maar ook met mijn al te menselijke tekorten. Een schaap met vijf poten ben ik niet, al wordt dat soms wel verwacht. Ik kan geven wat ik te geven heb, vanuit de oproep die ik elke dag beluister: “En gij, kind, zult profeet zijn van de Allerhoogste.” In het vertrouwen dat er ook voor mij weer licht is in de duisternis, als het even niet gaat.
Afgelopen november ben ik door de bisschop diaken gewijd. De wijding was bijzonderder dan ik had verwacht. Ik vond het een zegen en had het idee dat ik straalde als een zon. Of misschien beter: dat ik mocht meestralen met de vele zonnen in mijn geloofsleven: de mensen om mij heen, medediakens, heiligen die met mij meetrekken, onze moeder Maria, en God die onder vele gedaantes mijn levensweg verlicht. Het heeft lang geduurd voordat ik daadwerkelijk priester zal zijn; ik ben inmiddels 43 jaar. Maar ik ben vooral benieuwd wat de wijding en het priesterschap nog verder voor mij gaan betekenen. Dit is niet het einde van mijn ontdekkingstocht, integendeel.
Op 25 mei 2024 zal Frits de wijding tot priester ontvangen uit handen van de bisschop, Mgr. dr. G. de Korte. De wijdingsplechtigheid vindt plaats in de Kathedrale Basiliek Sint Jan te ’s-Hertogenbosch om 10.30 uur. Hierop volgt een receptie in het Sint-Janscentrum.
Zondag 28 april was de bekroning van vier mooie dagen in Den Bosch rondom de reliekschrijn van de Heilige Bernadette. Duizenden pelgrims zijn in die dagen langs de schrijn getrokken. De vieringen, de film en het stille gebed maakten veel los.
Op zondag waren er twee feestelijke Eucharistievieringen en in de middag een programma voor gezinnen in de tuin van ons Sint-Janscentrum. De gezinsmiddag werd afgesloten met een processie vanuit het Sint-Janscentrum terug naar de Sint-Janskathedraal.
Het is een boeiende tijd in de Kerk. Al kun je dat natuurlijk van elke tijd zeggen.
Frits is met Kerstmis 1980 geboren in het Midden-Limburgse Neer en heeft gestudeerd in Nijmegen en Leuven. Hij was onder andere leraar levensbeschouwing op middelbare scholen in Oss en Veghel, en monnik in Echt en Doetinchem. Sinds 2020 is hij pastoraal werker in het bisdom Den Bosch, op dit moment bij De twaalf apostelen in Wijchen en wijde omgeving.
In Neer, een dorp aan de Maas met zo’n 2500 inwoners, was het leven best wel rijk Rooms: Twee jaarlijkse processies met de twee schutterijen, alle koren, de fanfare en de rest van het dorp, de Eerste Communie met twee hele klassen van de twee basisscholen. Het gaf een aanblik van de volkskerk, maar van mijn klasgenoten zag ik maar één jongen regelmatig in de kerk. Toen al was die volle kerk er niet meer; al speelt het beeld nog altijd voor veel katholieken een grote rol. Het idee van de kerk ván het volk, waar de hele dorpsgemeenschap samenkomt, dat moeten we echt loslaten. De volkskerk als kerk vóór het volk, een kerk die er wil zijn voor de hele dorpsgemeenschap, daar geloof ik ten volle in. In de voorbede bid ik voor iedere intentie van iedere inwoner van ons parochiegebied.
Natuurlijk gaat het vaak over de toekomst van de Kerk. Als je met vijf mensen in een groot gebouw zit voor een viering, dringt die vraag zich vanzelf op. Ik houd mensen dan altijd voor: Wat anderen doen, daar ga ik niet over. Maar als jij en ik blijven bidden, dan is er ook in de toekomst een Kerk. En volgens mij is dat de kern: blijven bidden. Zo begrijp ik wat het Tweede Vaticaanse Concilie benadrukt met het gemeenschappelijk priesterschap: iedereen is geroepen om God bij de mensen en de mensen bij God te brengen. Ik vind het een voorrecht om als pastoraal werker vrijgesteld te zijn om dat te ondersteunen. En ik zie ernaar uit om dat na de wijdingen ook te mogen doen met de sacramenten.
Mijn roeping heb ik leren kennen als ‘een biddend en lerend priesterschap’. Leren heeft daarbij de dubbele betekenis van leerling én leraar zijn. “Luister, mijn kind, naar de richtlijnen van je meester,” zo begint de regel voor monniken van Benedictus. Die meester is dan Christus en in zijn plaats de abt, maar ook iedere broeder die je tegenkomt. Dat vraagt een enorme openheid voor wat op je afkomt. Tegelijkertijd ben jij voor iedereen die jou tegenkomt een leermeester. Je hebt dus wat te zeggen, maar je moet ook goed bedenken wat je door je doen en laten aan anderen meegeeft.
Vastgelopen ideeën loslaten, blijven bidden en de focus op leren, dat is een dynamiek die ik ook zie bij missionair pastoraat en het synodaal proces. Om daar als priester bij te mogen zijn! Ja, het is echt een boeiende tijd.
Op 4 november 2023 zal Frits de wijding tot transeunt diaken ontvangen uit handen van de bisschop, Mgr. dr. G. de Korte. De wijdingsplechtigheid vindt plaats in de Kathedrale Basiliek sint Jan te ’s-Hertogenbosch om 10.30 uur. Hierop volgt de receptie in het Sint-Janscentrum.
Geroepen zijn betekent voor mij gehoor geven aan Gods stem. Mijn roeping heeft zich geleidelijk kunnen ontwikkelen en verdiepen. Ik werd geboren in 1993 en groeide op in Berkel-Enschot. Daar was ik al jong betrokken bij het kerkelijk leven, als misdienaar, lector en acoliet. Ik groeide ‘Brabants katholiek’ op, het geloof was zonder veel woorden aanwezig. Door de liturgie ontwikkelde ik een interesse in het geloof. Gevoed door ervaringen met de eindigheid van het leven stelde ik vragen over de eeuwigheid en de bestemming van de mens. Na het gymnasium besloot ik theologie te gaan studeren aan de Radboud Universiteit te Nijmegen. Hier opende zich voor mij de intellectuele rijkdom van Kerk en theologie. Dit stelde vragen aan mijn eigen geloofsleven. Ik zocht aansluiting bij de Katholieke Studenten Nijmegen en bezocht verschillende kloosters. Door studieverblijven aan de pauselijke benedictijnse universiteit Sant’Anselmo in Rome ontdekte ik hoe de academische theologie en geleefd geloof elkaar kunnen verrijken. De Eucharistie en het getijdengebed kregen een steeds belangrijkere plek in mijn leven.
Na ervaring te hebben opgedaan in het secundair onderwijs en het behalen van mijn bachelor werd ik priesterkandidaat voor het Bisdom van ’s-Hertogenbosch. Mijn studie heb ik afgerond met een Master aan de Tilburg School of Catholic Theology te Utrecht. In het kader van deze studie mocht ik pastorale ervaring opdoen als geestelijk verzorger in het ziekenhuis en in het parochiepastoraat, later ook als diaken. Daarbij heb ik onder meer mogen wonen bij de augustijnen in Utrecht en de franciscanen in Den Bosch. Zo heb ik de waarde van gemeenschap en spiritualiteit leren kennen. Sinds enkele weken ben ik werkzaam in de parochie Heilige Willibrord in Valkenswaard en omstreken en bewoon ik de pastorie van Aalst.
We leven in een tijd waarin het Evangelie niet vanzelfsprekend wordt geleefd en doorgegeven. Het geschenk van het geloof is voor mij echter te kostbaar om het niet met anderen te delen. God laat zich op diverse manieren kennen. Door het ware, goede en schone kunnen mensen Hem op het spoor komen. Parochies zijn idealiter plaatsen waar mensen ruimte vinden om te zoeken, leren en groeien in geloof. Persoonlijk vind ik daar ruimte voor bij de Stichting Thomas More waar jonge mensen van heel diverse achtergronden de katholieke traditie als zinvolle gesprekspartner leren kennen. Soms kan concreet dienstbetoon aan kwetsbare mensen ook iets van Gods nabijheid laten zien. Zelf ervaar ik dit sterk bij het dienstwerk van de Orde van Malta aan gehandicapten en andere kwetsbare mensen. De ervaring van schoonheid in liturgie, muziek of kunst is voor mij ook een belangrijke manier om het mysterie van God gewaar te worden. Op 4 november hoop ik op een nieuwe wijze gestalte te geven aan Gods roepstem door het ontvangen van de priesterwijding. Als priester mag ik op bijzondere wijze Gods genade uitdelen door het vieren van de sacramenten. Zo krijgt de werkelijkheid van Gods liefde concreet gestalte in het leven van mensen. Daar wil ik me van harte voor inzetten.
Op 4 november 2023 zal Erik de wijding tot priester ontvangen uit handen van de bisschop, Mgr. dr. G. de Korte. De wijdingsplechtigheid vindt plaats in de Kathedrale Basiliek sint Jan te ’s-Hertogenbosch om 10.30 uur. Hierop volgt de receptie in het Sint-Janscentrum.
Zaterdag 26 augustus vierde mgr. Anton Hurkmans, emeritus bisschop van ’s-Hertogenbosch de 25e verjaardag van zijn bisschopswijding met een feestelijke Eucharistieviering in de Sint-Janskathedraal en een receptie in de tuin van het Sint-Janscentrum.
Toen het Sint-Janscentrum als priesteropleiding van Bisdom Den Bosch in 1987 werd opgezet koos de staf van het bisdom Anton Hurkmans die toen werkzaam was als pastoor in Waalwijk. Van 1987 tot zijn bisschopswijding in 1998 heeft hij zijn stempel gedrukt op de seminaristen en is hij van grote betekenis geweest voor de opleiding van nieuwe priesters in het bisdom. In 1998 werd zijn taak overgenomen door drs. Jeroen Miltenburg.
Naast de bisschop en hulpbisschop van Den Bosch, waren ook mgr. Van den Hout, mgr. Hoogenboom en Mgr. Hendriks aanwezig. Mgr. Kasteel was er uit Rome, de abt van Grimbergen was present en mgr. Punt kwam tijdens de receptie. De Apostolisch Nuntius en mgr. Dellagiovanna waren eveneens present. Er werd gebeden voor de ernstig zieke mgr. Harrie Smeets. Van de Ridders van het H. Graf was een grote delegatie present; van deze orde is mgr. Hurkmans grootprior geweest.
Na de viering was er een feestelijke receptie in de tuin van het Sint-Janscentrum en in de grote zaal. Gelukkig vielen slechts enkele spatjes en konden de feestvierders genieten van de riante tuin achter ons seminarie.
(fotoserie: Wim Koopman)
Op dezelfde dag als het feest van de Zoete Moeder van Den Bosch, 7 juli, hield het bisdom haar jaarlijkse diocesane priesterdag. Speciale gastspreker was Mgr. H.M.M. van Megen, nuntius van Kenia en Zuid-Soedan.
Het leerjaar 2022-2023 is weer afgesloten met een feestelijke receptie. Twee catechisten hebben hun opleiding afgerond. Proficiat
Samen met zijn confrater drs. J. Groenen heeft Mgr. Lescrauwaet als Missionaris van het Heilig Hart veel betekent voor het Sint-Janscentrum. Beide paters hebben in de vorming van priesters en diakens de menselijke en hartelijke aanvulling gegeven. In hun preken en in de geestelijke begeleiding als biechtvader van menig student, wezen zij direct of indirect naar het Heilig Hart van Jezus.
Op 19 juni 2023 is het honderd jaar geleden dat Mgr. Lescrauwaet geboren werd in Amsterdam. Wij leerden hem in het Sint-Janscentrum kennen als een docent die de sacramenten kon uitleggen op een manier die zowel de tekenwaarde van het goddelijke als het fysische zichtbare bijeen kon houden. Hij wist het mysterie te duiden en te bewaren.
In zijn omgang was hij hartelijk, broederlijk en genegen. Hij wist de studenten in al hun diversiteit en wispelturigheid bijeen te brengen rond de persoon van Jezus Christus zodat zij zich broeders wisten van elkaar. Mgr. Lescrauwaet gaf de duivel geen kans die probeert de eenheid te verstoren door conflicten op te roepen. Wie Mgr. Lescrauwaet heeft meegemaakt als docent, predikant en bisschop, zal ervaren hebben hoe hij ieder aansprak in verbindende saamhorigheid.
Deze saamhorigheid heeft hij ongetwijfeld leren kennen als de kern van Jezus die tot zijn Vader bad om de band van eenheid zoals de Vader en de Zoon één zijn. Dit is te herkennen in zijn wapenspreuk Redite ad Cor, Keer terug naar het Hart.
Op de honderdste geboortedag van Mgr. Lescrauwaet denken we dankbaar aan wat hij voor het Sint-Janscentrum heeft betekent en wat hij er voor geest in wist te brengen.
Moge hij voor ons in de hemel bidden dat deze geest ons Sint-Janscentrum blijft bezielen.
Op zaterdag 3 juni wordt Nick Kersten priester gewijd.
Om 10.30 uur vindt de plechtigheid plaats in de Kathedrale Basiliek Sint-Jan te ’s-Hertogenbosch.
Om 12.30 uur is er een receptie voor de pasgewijde priester en zijn ouders in het Sint-Janscentrum.
Sint-Janscentrum
Papenhulst 4
5211 LC 's-Hertogenbosch