Getuigenissen priesteropleiding
Getuigenis Pieter Zimmermann
“Tijdens mijn studie Spaans in Utrecht was ik er jarenlang vrij zeker van dat ik leraar wilde worden. Maar naarmate het einde van mijn studie naderde, begon ik te beseffen dat ik al die tijd mijn ware roeping niet onder ogen had willen zien. Toen ik echt mijn hart liet spreken, ontdekte ik dat ik eigenlijk priester wilde worden.
Priester worden – in deze tijd? Ja, juist in deze tijd. De roep om naastenliefde en de drang om God te leren kennen zijn voor veel mensen vandaag de dag groot. Veel groter dan de meesten zelf beseffen. Daarom lijkt het me prachtig om in deze dagen, waarin veel mensen zijn als ‘schapen zonder herder’, samen met de éne herder Jezus Christus het volk van God uit de duisternis naar het licht te leiden. Daarom wil ik priester worden.”
Pieter Zimmermann
Seminarist
Getuigenis Stefan Schevers
“Mijn roeping begon in het gewone leven op zondag. Na de Mis gingen we met de hele familie op de koffi e bij oma en opa. Daar ervaarde ik de onbevangen sfeer van het goede leven dat samengaat met de fi erheid van het geloof, verweven in je wortels. Tegelijk miste ik bij velen een bewuste zoektocht naar God en zag ik onverschilligheid groeien in plaats van interesse in elkaar. Op de lagere school bad ik dan ook het liefste voor eenzame ouderen.
Voor mij betekent priesterzijn mijn levende passie uitbouwen tot beroep. Ik zie het om me heen:
een mensenleven krijgt zijn ware kleur door de liefde van God. Bij een doopsel, waarbij ik als priester namens Jezus Christus kinderen mag opnemen in de Kerk, zie je iets van het wonder dat een mensenleven is. De blik van een pasgedoopte toont iets van Gods droom met de mensen en daarvan mag ik bedienaar zijn.”
Kapelaan Stefan Schevers
Meerveldhoven
Getuigenis René Wilmink
“Nadenken over je toekomst is een boeiende weg die meestal al begint als je op de middelbare school richting het eindexamen gaat.
Sommigen weten al heel vroeg wat ze willen, anderen hebben wat meer tijd nodig. De vraag naar je toekomst speelt een grote rol bij de keuzes die je op school maakt. Wat wil ik? Wat kan ik? Waar wil ik mijn leven aan geven? Of meer nog: aan wie wil ik mijn leven geven? En ook: wie doet er een appel op mij?
Elke tijd opnieuw roept God mensen, ook nu! Jezus riep in zijn tijd de twaalf apostelen midden uit het volk. Zo zijn er ook nu jonge mensen die de roepstem van Christus horen en Hem willen volgen.
Het Sint-Janscentrum biedt een omgeving waarin je in alle rust je roeping serieus nader kunt bevragen en waar je wordt opgeleid tot priester van Gods Kerk in de 21ste eeuw.”
Pastoor René Wilmink
Eindhoven
Getuigenis Hans van der Donk
“Ik heb me lange tijd afgevraagd of ik wel goed genoeg zou zijn om priester te worden. Tijdens mijn studie op het seminarie heb ik alle ruimte gekregen hierover na te denken. Het antwoord is een volmondig ‘ja’ geworden. Het mooie aan het priesterschap is dat je mensen in persona Christi zélf nabij mag zijn op cruciale momenten in hun leven.
Niet dat ik de antwoorden ken op alle vragen, maar ik weet wel dat ik er geen genoeg van krijg om te getuigen van mijn liefde voor Christus die zoveel van ons houdt, dat Hij zelfs zijn leven voor ons gaf om ons het eeuwig leven terug te geven. Het vieren van de Eucharistie vind ik een groot feest: Christus, die zo dicht bij ons wil zijn dat Hij zich onder de gedaante van Brood en Wijn als voedsel aan ons aanbiedt. Op mijn beurt wil ik als priester ‘bij Hem’ blijven. Dan kan Hij mij inschakelen voor zijn plan met de mensen die aan mij zijn toevertrouwd.”
Kapelaan Hans van der Donk
Geldrop/Heeze
Getuigenis Peter Hagenbeek
“Het mooie in het priesterschap vind ik dat je van dichtbij mag meemaken hoe God in de harten aan het werk is. In mijn eigen hart, maar ook in het hart van anderen. Het is bijzonder wanneer je als priester daarin een rol mag spelen, ook al is die rol soms nog zo klein.
Ik ervaar mijn roeping dan ook als gave en opgave. Maar vooral als gave, waardoor de opgave iets is waarover ik mij verheug. Ik wil graag aan de toekomst van de Kerk bouwen door me te concentreren op onze kerntaak. Paulus verwoordt dat prachtig in zijn brieven: ‘Ik had mij voorgenomen u geen enkele wetenschap te brengen dan die van Jezus Christus en zijn kruis, want voor het evangelie schaam ik mij niet!
Voor dit mysterie ben ik een gezant. Daarom vraag ik u: bidt dan voor mij… dat ik het vrijmoedig mag verkondigen zoals het mijn plicht is.”
Peter Hagenbeek
Uden/Boekel
